Menu główne
Absolutna atrakcyjność destynacji (w danym terminie pobytu) jest rezultatem odrębnej, specjalnie stworzonej procedury mającej na celu możliwie najbardziej obiektywne porównanie kierunków przy wyważonym uwzględnieniu tych cech i kwestii, które w sposób istotny wpływają na komfort wypoczynku oraz stopień zadowolenia turysty z pobytu.
Procedura ta bierze pod uwagę pięć wskaźników istotnych dla poziomu satysfakcji klienta z pobytu w danej destynacji:
1. Wskaźnik jakości klimatu w destynacji,
2. Wskaźnik jakości plaż w destynacji,
3. Syntetyczny wskaźnik atrakcji w destynacji,
4. Wskaźnik cen koszyka towarów w destynacji,
5. Wskaźnik cen wycieczek organizowanych indywidualnie.
Wskaźnik ten bierze pod uwagę trzy elementy:
a) liczbę dni z opadami w miesiącu,
b) średnią maksymalną temperaturę powietrza w miesiącu,
c) średnią temperaturę wody w miesiącu.
ad. a) -
Ponieważ jednak pokazywana w statystykach pogodowych liczba dni z opadami może w uśrednionej rzeczywistości oznaczać dni tylko częściowo niepogodne to uwzględniono je jako w połowie niepełnowartościowe dni wypoczynku i przy takim założeniu proporcjonalnemu zmniejszeniu ulega wskaźnik jakości klimatu w destynacji.
ad. b) -
ad. c) – według wielu opracowań optymalna temperatura do rekreacyjnego „taplania się” to 28-
Przyjęto, że waga elementu temperatury powietrza we wskaźniku klimatu jest dwukrotnie wyższa od wagi elementu temperatury wody. Uzasadnienie dla tego założenia jest takie, że temperatura powietrza towarzyszy człowiekowi prawie wszędzie (poza hotelem), natomiast temperatura wody w morzu posiada mniejsze znaczenie, bowiem turysta ma najczęściej do wyboru jeszcze alternatywę w postaci hotelowego basenu.
Pełna formuła wskaźnika klimatu dla danej destynacji i danego miesiąca uwzględniająca wszystkie trzy elementy wymienione powyżej przedstawia się następująco:
Wskaźnik klimatu = (1 – d/60) x ( 2/3 Tp + 1/3 Tw)
gdzie: d -
Tp -
Tw -
W formule określającej absolutną atrakcyjność danej destynacji wskaźnik klimatu ma zawsze jednakowy wpływ na wynik niezależnie od kategorii hotelu, a co za tym idzie, średniej ceny pakietów w danej kategorii hoteli. Uzasadnieniem dla takiego założenia jest fakt, że klimat w danej destynacji ma w przybliżeniu jednakowy wpływ na poczucie komfortu turysty niezależnie od tego w jakim obiekcie został wykupiony jego pakiet pobytowy.
Jakość plaż oraz ich dostępność jest istotnym elementem postrzegania danej destynacji przez polskich turystów, szczególnie dlatego, że duża część z nich przy tej okazji porównuje je do znanych im często z autopsji piaszczystych i zwykle łatwo dostępnych plaż bałtyckich.
W celu ustalenia wartości wskaźnika jakości plaż zostały one podzielone na siedem kategorii:
-
-
-
-
-
-
-
Kategoriom tym przyporządkowano odpowiednio liczby od 1 do 7 stanowiące zasadniczy czynnik dla ustalenia wskaźnika jakości plaż.
Dla każdej z destynacji okeślono wartość tego czynnika liczonego jako średnia arytmetyczna
dla plaż wszystkich hoteli znajdujących się przy plaży lub w jej bezpośredniej bliskości (200 metrów). Dodatkowo została ona skorygowana o średnią wartość utrudnień ograniczających łatwą dostępność plaży, a co za tym idzie pogarszających poczucie komfortu korzystających z nich turystów.
Takim utrudnieniom przypisano zwykle liczbę minus 1 (co oznacza obniżenie kategorii o jeden szczebel), chyba, że uciążliwość danego czynnika jest stosunkowo duża lub relatywnie niewielka. W takich sytuacjach zastosowano korekty wskaźnika w wysokości odpowiednio minus 2 lub minus 0.5.
Do utrudnień w korzystaniu z plaż zaliczono w szczególności:
-
-
-
-
-
-
-
-
Dla potrzeb metodologii przyjęto, że neutralna wartość wskaźnika jakości plaż wynosi 3,0 i jako taki nie ma on wpływu na atrakcyjność danej destynacji.
Wartości mniejsze mają pozytywny wpływ na jej atrakcyjność, a większe
W formule określającej absolutną atrakcyjność danej destynacji wskaźnik jakości plaż ma niejednakowy wpływ na ostateczny wynik i zależy od kategorii hotelu, a co za tym idzie, średniej ceny pakietów w danej kategorii hoteli. Dla potrzeb metodologii przyjęto, że jest to wpływ słabszy niż proporcjonalny i przyjęto wskaźnik wpływu geometrycznego. Uzasadnieniem jest fakt, że w hotelach wyższych kategorii jest lepiej rozbudowana infrastruktura wypoczynkowa (baseny uradzenia rekreacyjne, a czasem nawet aquaparki), które poszerzają paletę możliwości atrakcyjnego spędzenia czasu i zmniejszają tym samym zależność turystów od plaży.
Wskaźnik ten jest oparty na sumie subiektywnych składowych określających atrakcyjność danej destynacji:
Dla potrzeb metodologii wyodrębniono osiem takich obszarów, w których określana jest atrakcyjność danej destynacji:
-
-
-
-
-
-
-
-
Jako neutralny punkt odniesienia atrakcyjności w wymienionych obszarach przyjęto wartości określone dla Krety. Uzasadnieniem przyjęcia właśnie tej destynacji jako punktu odniesienia dla pozostałych jest fakt, że jest ona zdecydowanie najliczniej odwiedzanym kierunkiem w Grecji, która jest z kolei najliczniej odwiedzanym krajem przez polskich turystów w ramach zorganizowanej turystyki wyjazdowej.
Dla potrzeb metodologii przyjęto dziewięć względnych poziomów dla których określana jest względna atrakcyjność (względem Krety) poszczególnych destynacji w każdym z ośmiu wcześniej wymienionych obszarów.
zdecydowanie lepiej plus 20
wyraźnie lepiej plus 15
lepiej plus 10
nieco lepiej plus 5
mniej więcej tak samo 0
nieco słabiej minus 5
słabiej minus 10
wyraźnie słabiej minus 15
zdecydowanie słabiej minus 20
Na podstawie tych subiektywnych ocen określana jest średnia ważona z tym, że dwa ostatnie obszary posiadają w niej podwójną wagę w porównaniu do pierwszych sześciu.
Dla potrzeb metodologii przyjęto, że neutralna wartość syntetycznego wskaźnika postrzegania destynacji wynosi 0,0 i jako taki nie ma on wpływu na wskaźnik absolutnej atrakcyjności danej destynacji.
Wartości mniejsze mają negatywny wpływ na jej atrakcyjność, a większe
W formule określającej absolutną atrakcyjność danej destynacji syntetyczny wskaźnik postrzegania destynacji ma niejednakowy wpływ na jego ostateczny wynik i zależy od kategorii hotelu, a co za tym idzie, średniej ceny pakietów w danej kategorii hoteli. Dla potrzeb metodologii przyjęto, podobnie jak w przypadku poprzedniego wskaźnika, że jest to wpływ słabszy niż proporcjonalny i przyjęto wskaźnik wpływu geometrycznego. Uzasadnieniem takiego założenia jest fakt, że w hotelach wyższych kategorii lepiej rozbudowana jest infrastruktura wypoczynkowa oraz gastronomiczna, które nieco zmniejszają zależność turystów od świata znajdującego się na zewnątrz obszaru hotelowego.
Wskaźnik ten jest oparty na sumie subiektywnych składowych określających koszyk towarów i usług, których zakupem może być zainteresowany turysta podczas tygodniowego pobytu w destynacji turystycznej w formule all inclusive. Przy określaniu koszyka oszacowano potencjalne potrzeby turysty przyjmując podczas tego pobytu zakładając jego uczestnictwo w jednej wycieczce fakultatywnej i 2-
Dla potrzeb metodologii przyjęto następujący koszyk zakupionych towarów i usług:
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Zakupy dotyczą pojedynczej osoby z wyjątkiem posiłków i przejazdu taksówka, które są wspólne i dlatego ich koszt został podzielony przez dwa.
Koszt koszyka aktualizowany jest kursem waluty do złotego jeśli jego zmiana w danym okresie przekroczyła 2 procent.
Dla potrzeb metodologii przyjęto, że neutralny koszt wymienionego wyżej koszyka towarów i usług jest równy temu, który należy zapłacić w Warszawie i taki poziom jego kosztu nie ma żadnego wpływu na wskaźnik absolutnej atrakcyjności danej destynacji.
Mniejszy koszt koszyka ma pozytywny wpływ na jej atrakcyjność, a większy
W formule określającej absolutną atrakcyjność danej destynacji wskaźnik cen towarów i usług w destynacji ma malejący wpływ na wynik wraz ze wzrostem kategorii hotelu, a co za tym idzie, średniej ceny pakietów w danej kategorii hoteli. Uzasadnienie tego faktu jest takie, że różnica pomiędzy kosztem koszyka w destynacji i w Warszawie jest stała i dlatego przy wzroście ceny pakietu odgrywa ona odwrotnie proporcjonalnie malejącą rolę.
Wskaźnik ten ograniczony jest do kosztów transportu niezbędnego przy samodzielnych wycieczkach, ponieważ inne wydatki (np. zakupy pamiątek) są sprawą wysoce indywidualną i jako takie nie mogą być bazą do zestandaryzowanych statystycznych porównań. Wskaźnik oparty jest na sumie dwóch składowych określających koszt wynajęcia samochodu klasy B (np. Opel Corsa) oraz koszt benzyny, oba rozłożone na dwie osoby.
Dla potrzeb metodologii przyjęto, że samochód wynajmowany jest przez co szóstą parę na okres 3 do 6 dni, co daje uśredniony koszt wynajęcia na poziomie 0,375 dziennych kosztów wynajęcia. Ponieważ w niektórych przypadkach koszty wynajęcia na krótkie terminy mogą być nieco większe, dlatego ostatecznie przyjęto wartość tego składnika na 0,4 średniego dziennego kosztu wynajęcia samochodu klasy B w danej destynacji i w danym okresie roku.
Przy obliczaniu uśrednionego kosztu benzyny przyjęto założenie, że wynajęty samochód odbywa dwie dłuższe wycieczki (150-
W metodologii przyjęto, że statystyczny koszt transportu związanego z wycieczkami organizowanymi samodzielnie powiększa statystyczny koszt pobytu i jako taki zmniejsza wskaźnik absolutnej atrakcyjności danej destynacji, a jego wpływ jest tym większy, im większy jest uśredniony poziom tego typu kosztów.
W formule określającej absolutną atrakcyjność danej destynacji wskaźnik kosztu cen wycieczek organizowanych samodzielnie ma wraz ze wzrostem kategorii hotelu i związanego z nim wzrostem średniej ceny pakietów stopniowo malejący wpływ na wielkość wskaźnika atrakcyjności danej destynacji. Uzasadnienie tego faktu jest takie, że dla danego okresu koszt ten jest w przybliżeniu stały i dlatego przy rosnącej cenie pakietu odgrywa on odwrotnie proporcjonalnie malejącą rolę.
Końcowy etap ustalenia zestawu wskaźników absolutnej atrakcyjności zawiera jeszcze dwie niezbędne operacje.
Pierwsza to ustalenie średniej ze skorygowanych cen pakietów dla poszczególnych kategorii hoteli ze wszystkich destynacji i dla wszystkich terminów, o których była mowa wcześniej.
Druga to podzielenie przez tak uzyskaną wielkość sumy wskaźników 2-
W ten sposób otrzymujemy macierz wskaźników absolutnej atrakcyjności dla poszczególnych destynacji i dla wszystkich terminów w których są w nich sprzedawane pakiety turystyczne.
Macierz ta jest końcowym efektem wszystkich kroków przedstawionych i opisanych wyżej w procedurze wyznaczania absolutnej atrakcyjności destynacji.
czytaj dalej: